Επώδυνη «εκπαίδευση»
Γράφει ο Λευτέρης Μανωλάς
«Σήμερα, ακόμη και οι κυρίαρχες χώρες εξαρτώνται από το παγκόσμιο σύστημα· οι αλληλεπιδράσεις της παγκόσμιας αγοράς έχουν επιφέρει μια γενικευμένη αποδιάρθρωση όλων των οικονομιών. Ολοένα και περισσότερο, οποιαδήποτε απόπειρα απομόνωσης ή διαχωρισμού θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα μιαν ακόμη πιο βάναυση μορφή ηγεμόνευσης από το παγκόσμιο σύστημα, την ολίσθηση σε ένα καθεστώς αδυναμίας και ένδειας». (Από το βιβλίο των M. Hardt και Ant. Negri «AYTOKΡΑΤΟΡΙΑ»).
Μια άποψη που δεν απέχει καθόλου από τη σημερινή αμείλικτη πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία είναι υποχρεωμένη να τη λαμβάνει υπόψη της και μάλιστα σε συνδυασμό με το κομμάτι εκείνο της λαϊκής ετυμηγορίας των τελευταίων εκλογών, σύμφωνα με το οποίο δεν ήταν (όπως ερμηνεύεται και από ίδιους κυβερνητικούς) στις προθέσεις-επιλογές του εκλογικού σώματος, να εγκαταλείψει η χώρα την ευρωζώνη ως επακόλουθο αλλαγής νομίσματος.
Εντούτοις, κατά τις ίδιες εκλογές η καταλυτική πρόθεση-επιλογή της λαϊκής έκφρασης υπήρξε η οπωσδήποτε αλλαγή πορείας. Αλλαγή πορείας στην οικονομική κυρίως πολιτική και η εγκατάλειψη των Μνημονίων ως πάγια μέθοδο μετατροπής της χώρας, στο διηνεκές, ως αποικία χρέους.
Βέβαια, για να αξιολογήσει κανείς το περιεχόμενο, την έκταση και το βάθος του διακυβεύματος για τη σημερινή κυβέρνηση, δεν μπορεί να αγνοήσει όχι μόνο την παρούσα κατάσταση του δημόσιου βίου και της κοινωνίας γενικά (απόλυτη απαξίωση των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων, βαθιά εγκατεστημένη και διαδεδομένη διαφθορά, διόγκωση των παρασιτικών ελίτ, καθιέρωση της φοροαπαλλαγής και φοροδιαφυγής ως τρόπου αύξησης εισοδήματος, αποστελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης, συνειδητή στρέβλωση των κανόνων λειτουργίας της αγοράς κ.λπ.), αλλά και τη θέση της χώρας στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό χάρτη ως ένα πυλώνα σταθερότητας και ανάπτυξης (τη στιγμή που οδηγείται από «εταίρους» και «φίλους» σε μια διαρκή υφεσιακή και αδύναμη κατάσταση, αρνούμενοι ασήμαντες παραχωρήσεις προκειμένου να εξακολουθήσουν να ελέγχουν και να απομυζούν τη χώρα και να κηδεμονεύουν τους πολίτες της).
Παράλληλα πάντως δεν μπορεί να παραβλέπεται το γεγονός ότι ο καπιταλισμός ως μοντέλο ανάπτυξης έχει επικρατήσει πλήρως κάθε άλλου συστήματος παγκόσμια, ενώ η καθολική εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών στις «Δυτικές» οικονομίες δεν έχουν αφήσει, σήμερα, χώρο εφαρμογής άλλων εναλλακτικών πολιτικών. Και ιδιαίτερη στην περιοχή της ευρωζώνης (τον λεγόμενο «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε.).
Χωρίς να παραβλέπονται κύριες παράμετροι που συνθέτουν τη σημερινή κατάσταση στη χώρα, έχουμε από τη μια μεριά τη νέα Κυβέρνηση (προτού ακόμη καλά-καλά προσανατολιστεί στο πού βρίσκονται τα γραφεία των Υπουργείων, κλήθηκε να επιλύσει τη μεγαλύτερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η μεταπολεμική Ευρώπη), να προβάλλει ως πυρήνα της διαπραγμάτευσής της: την παραμονή στη Ζώνη του Ευρώ με έντιμη λύση των οικονομικών προβλημάτων, κάνοντας χρήση νέων σχημάτων και συμβολισμών διαπραγμάτευσης. Από την άλλη οι δανειστές, ως «φίλοι» και «εταίροι» (γνωρίζοντες τα Υπουργεία και κάθε κρυφή έξοδο απέξω και ανακατωτά) επιμένουν στην άνευ όρων τήρηση των οδηγιών τους ως νέοι επικυρίαρχοι. Τα δε επιχειρήματά τους αγγίζουν τα όρια της αστειότητας αν θυμηθεί κανείς την επιμονή της Δ/ντριας του Δ.Ν.Τ. στις πασχαλινές δηλώσεις της, ότι δήθεν η Ελλάδα δεν επιθυμεί να εκσυγχρονισθεί, επειδή, λέει, δεν επιτρέπει την πώληση βρεφικού γάλακτος στα Super Market!
Παρόλα αυτά και μπροστά σ’ αυτά τα δεδομένα, ο πυρήνας του ευρωσυστήματος αντιλαμβάνεται ότι τα βασικά γι’ αυτούς ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα και δεν την αφήνουν να προχωρήσει, όπως είναι: η φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, η διαδεδομένη διαφθορά, η στρέβλωση των κανόνων της αγοράς, ο εξορθολογισμός του Δημόσιου Τομέα, η διόγκωση δημόσιων δραστηριοτήτων, κλειστά επαγγέλματα, εργασιακές ρυθμίσεις κ.ά., είναι ευκαιρία να επιλυθούν από μια νέα κυβέρνηση και μόνο. Μια κυβέρνηση που θα είναι απαλλαγμένη από «αμαρτίες» και «βαρίδια» του παρελθόντος.
Η σημερινή κυβέρνηση η οποία διαθέτει άνετη πλειοψηφία και φρέσκα πρόσωπα θα μπορούσε να συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Της λείπει όμως η κατ’ αυτούς κατάλληλη «εκπαίδευση». Γι’ αυτό εξάλλου και δημιουργήθηκαν από πριν οι απαραίτητες συνθήκες στον οικονομικό τομέα, ώστε η παρατεταμένη έλλειψη ταμειακής ρευστότητας να τονίζει όλες τις παράλληλες ενορχηστρωμένες στοχοποιήσεις κυβερνητικών προσώπων.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό κι αφού διαμεσολαβούν πανηγυρικές επισκέψεις σε ευρωπαϊκά Μέγαρα και Καγκελαρίες: οι Σύνοδοι Κορυφής εξαντλούνται σε εκθέσεις πλαισίων δράσης αποφεύγοντας τον καταλογισμό ευθυνών για τις μέχρι σήμερα επιλογές τους, τον ένα Eurogroup διαδέχεται το άλλο χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, η ντόπια αντιπολίτευση στο μεγαλύτερο μέρος της παριστάνοντας την ανήξερη κινείται μακριά από τα λαϊκά συμφέροντα, το σύνολο της αρθρογραφίας του ξένου τύπου έχει εξαντλήσει την όλη κακεντρέχεια του ενάντια στην Κυβέρνηση και τη χώρα, ανελέητη η ξένη και ντόπια προπαγάνδα παραμορφώνει κάθε είδηση που αναφέρεται στην Κυβέρνηση, με αντεπίθεσή της η διαπλοκή προβάλλει την απαίτηση για αλλαγή κυβερνητικού σχήματος, γίνεται επαναδραστηριοποίηση του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, εντείνεται η ενορχηστρωμένη στοχοποίηση κυβερνητικών προσώπων για ασήμαντες αφορμές ή δικαιολογημένες ενέργειες (τα πουκάμισα Βαρουφάκη, το παντελόνι της γυναίκας του, οι παλιές υποθέσεις Κατρούγκαλου, η επισκευή των 5 αεροπλάνων, το λάστιχο της Κωνσταντοπούλου, η «παραβίαση» του ασύλου κ.ά.) η συνεχής παραπληροφόρηση του ξένου τύπου για ότι συμβαίνει εδώ κ.ά.
Στο μεταξύ κάθε χρηματοδότηση από την Ε.Ε. έχει σταματήσει από καιρό (συμπεριλαμβανομένων και όσων μας χρωστάνε ή τους έχουμε επιστρέψει κατά λάθος), οπότε όλα τα αποθεματικά της χώρας εξαντλούνται.
Παρόλα αυτά οι διάφοροι επικεφαλής σε Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και αλλού, δεν σταματούν να εκπέμπουν τις παραινέσεις τους, χωρίς να βλέπουν τη δική τους άσχημη οικονομική κατάσταση και να προσμετρούν τις δικές τους ευθύνες.
Που σημαίνει ότι το στάδιο εκπαίδευσης δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.
Υπομονή λοιπόν μέχρι τα αποτελέσματα να δείξουν …
