«Πακέτο κοινωνικών παροχών» βαφτίζει με θράσος η κυβέρνηση την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, την ανακύκλωση της φτώχειας και της μιζέριας, καθώς και τα νέα «δωράκια» στο κεφάλαιο.
Εξειδικεύοντας τα όσα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ, ο υπουργός Οικονομικών Κ. Χατζηδάκης καυχήθηκε ότι η Ελλάδα είναι «από τις χώρες με τις μεγαλύτερες ταχύτητες», καθώς είναι η δεύτερη χώρα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ρυθμούς ανάπτυξης. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο λαός στενάζει από την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τα κάθε λογής χαράτσια, επιβεβαιώνοντας ότι ο καπιταλιστικός «παράδεισος» δεν φέρνει ευημερία όπως υπόσχονται οι απολογητές του, αλλά εξαθλίωση και δεινά στους εργαζόμενους και στο λαό.
Μεταξύ των μέτρων που ανακοινώθηκαν από τη ΔΕΘ, ξεχωρίζουν η νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1%, από την 1η Γενάρη, «αντί 0,5% που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός», στη λογική της παραπέρα μείωσης του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, εξασφαλίζοντας στους εργοδότες πρόσθετα κέρδη και υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο το ασφαλιστικό σύστημα. Το αντεργατικό «πακέτο» περιλαμβάνει ακόμη την «αναμόρφωση» του επιδόματος ανεργίας, δηλαδή το τσεκούρωμα του και των ωμό εκβιασμό των ανέργων.
Ο Κ. Χατζηδάκης δήλωσε περιχαρής πως «εξακολουθούμε να υπερβαίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους», μέσα από το ξεζούμισμα του λαού, ισχυριζόμενος ψευδώς πως υπήρξε αύξηση των φορολογικών εσόδων «χωρίς να έχουμε αύξηση των φόρων». Και αυτό την ίδια ώρα που οι τεράστιες αυξήσεις όλων των προϊόντων έχουν εκτινάξει τους έμμεσους φόρους, τους πλέον άδικους και επαχθείς.
Μάλιστα, όπου θα γίνουν μειώσεις φόρων, αυτές θα ευνοήσουν τα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης και της ιδιωτικής υγείας όπως η απαλλαγή από τον φόρο ασφαλίστρου 15% των συμβολαίων υγείας για παιδιά, η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 20% για κατοικίες που ασφαλίζονται για φυσικές καταστροφές κ.α.
Το «πακέτο» περιλαμβάνει ακόμη αυξήσεις – ψίχουλα στις συντάξεις, οι οποίες θα εξαφανιστούν πριν καν δοθούν μόνο από τις αυξήσεις που έχουν ανακοινωθεί στα φάρμακα (χώρια την συνολική ακρίβεια), πρόγραμμα στέγης («Σπίτι Μου» ΙΙ) που πρακτικά δημιουργεί νέα πεδία κερδοφορίας για τις τράπεζες, αλλά και πολλά κίνητρα (φορολογικά και άλλα) προς τους επιχειρηματικούς ομίλους για «καινοτομία» και συγχωνεύσεις.
