ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ: Οι λαοί μετράνε τη μια συμφορά πίσω από την άλλη

Οι ολιγάρχες βλέπουν ευκαιρίες για μπίζνες πάνω στα πολεμικά συντρίμμια
«Όπου φύγει – φύγει»… Χωρίς δεύτερες σκέψεις, και προφανώς χωρίς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον τα καραβάνια των προσφύγων, είχαν αρχίσει να …«την κάνουν» από την Ουκρανία οι ολιγάρχες της χώρας, πριν ακόμα ξεκινήσει η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας. Έβαζαν μπρος τα ιδιωτικά τους τζετ, για να πάνε με ασφάλεια στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη νότια Γαλλία κ.α., ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα, ανάμεσά τους ήταν και ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας, δισεκατομμυριούχοι με τις «αυλές» τους κ.ά. Διαβάζουμε όμως και για τους ολιγάρχες της «άλλης πλευράς», της Ρωσίας, που για να αποφύγουν τις κυρώσεις των δυτικών χωρών, καβαλάνε τα σούπερ γιοτ τους και πλέουν προς τις Μαλδίβες, ζώντας κι αυτοί το …χλιδάτο δράμα τους.
Ποιος μένει πίσω; Οι δύο λαοί, που ζουν τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε με θύματα και καταστροφές, είτε «σφίγγοντας» κι άλλο το ζωνάρι για να βγουν οι πολεμικές δαπάνες. Είτε παίρνοντας τους δρόμους για να προστατευτούν, είτε μένοντας στα μετόπισθεν, είτε πληρώνοντας ακόμα και με τη ζωή τους την ιμπεριαλιστική αναμέτρηση. Τα ίδια γίνονται και με άλλους λαούς, αφού οι κυβερνήσεις μπαίνουν με τα μπούνια στον πόλεμο και τις επιπτώσεις τις φορτώνουν στους εργαζόμενους, βάζοντας ως «πέπλο» τα διάφορα «τιμήματα»: Της «ελευθερίας», της «ασφάλειας» κ.ο.κ. Δύο «κόσμοι» που δεν παύουν ποτέ να συγκρούονται, είτε πέφτουν βόμβες, είτε αποθεώνεται η ιμπεριαλιστική ειρήνη. Από τη μία η λαϊκή πλειοψηφία, που είναι το μόνιμο θύμα, και από την άλλη οι μέτοχοι των επιχειρηματικών ομίλων, μια χούφτα παράσιτα που ζουν από τον μόχθο της εργατικής τάξης. Οι πρώτοι μετράνε τη μία συμφορά πίσω από την άλλη, οι δεύτεροι βλέπουν ευκαιρίες για μπίζνες πάνω στα πολεμικά συντρίμμια.