ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΕΜΠΩΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ
Γράφει ο Παναγιώτης Ιατρόπουλος
Εν τέλει εν μέσω λυγμών και μάλιστα προδιαγεγραμμένων αφού όσοι έχασαν τη ζωή τους εκεί, νέοι άνθρωποι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, παραδόθηκαν ως αμνοί στο αδηφάγο Μολώχ που στο σιδηρόδρομο ενσαρκώνουν ασύδοτοι εργολάβοι και ένα κακόηθες μελάνωμα, πολύ χειρότερο απ’ αυτό του Αλκαίου που συνιστούν οι κομματικοί εσμοί, που εναλλάσσονται κάθε τόσο σκυλεύοντας η τελευταία ότι άφησε η προηγούμενη. Με την έννοια αυτή αυτό το άρθρο αποτελεί συνέχεια του «Μ΄ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΝΟΒΑΡΤΙ» όπου προσπαθούσα να εξηγήσω πως η καταστροφή στο Μάτι και η διαχείριση της ιστορίας της ΝΟΒΑΡΤΙ, δεν είναι ασφαλή πολιτικά υλικά για καμία σοβαρή κυβέρνηση. Δηλαδή τι θα γίνει τώρα? Η λογική του παραλόγου που κατέχει μεγάλο μέρος της πολιτικής μας σκηνής λέει να καταργήσουμε τις εκλογές, όχι ότι βγαίνει τίποτα και μ’ αυτές, αφού τα κόμματα εναλλάσσονται ούτως ή άλλως, ύστερα από μεγάλες καταστροφές με πολλούς νεκρούς. Λοιπόν τι να έγινε άραγε στα Τέμπη που κοντεύει να κατοχυρωθεί στο συλλογικό μας υποσυνείδητο σαν χώρος τραγωδίας?
Όταν οι κάτοικοι των αφρικανικών χωριών θέλουν να προστατέψουν τις σοδειές τους από τους ελέφαντες, τους πλησιάζουν νύχτα κόβοντας τους τένοντές τους. Το ζώο γονατίζει μόνιμα , αν και μπορεί να τρέφεται, πεθαίνει. Αυτό ακριβώς έκανε ο νόμος Ρέππα το 2010. Κατάργησε όλα τα κανονιστικά πλαίσια, του ΟΣΕ παραδίδοντας σαν άμορφη μάζα προς νομή, κατοχή και χρήση μια εταιρεία γίγαντα, στη πλέον δύσοσμη ομάδα οικονομικών συμφερόντων που ανέδειξε η πατρίδα μας, δυστυχώς μέσω της πολιτικής και των κομμάτων της, για να είμαστε ακριβείς. Κατέρρευσαν όλοι οι κανονισμοί μηδέ εξαιρουμένων και αυτών της εκπαίδευσης. Ενημερώνω πως ο Σιδηρόδρομος διέθετε πλαίσιο κανονισμών για τις περισσότερες ειδικότητες αιχμής, σταθμαρχών, μηχανοδηγών, τεχνικών, αμαξοστοιχιών κλπ. Κυρωμένων από το κοινοβούλιο, από τις αρχές του περασμένου αιώνα!!!! Πολύμηνες εκπαιδεύσεις και παραμονή ετών σε θέσεις βοηθών. Για την ιστορία αναφέρω πως όταν χαρακτήρισε η Π. Ο. Σιδηροδρομικών το νόμο Ρέππα ολοκληρωτικό κατασκεύασμα, ο υπεύθυνος μεταφορών της ΕΕ ΚΑΝΤΟR συγκατάνευσε. Ο γράφων ήταν παρών. Επομένως σε έναν άλλον σιδηρόδρομο ο τραγικός σταθμάρχης Β.Σ. θα ήταν αδύνατο να βρίσκεται στη θέση αυτή.
Σ΄ ότι αφορά τις πολιτικές ευθύνες, κανείς τη τελευταία δεκαετία που θήτευσε στον ΟΣΕ ή στο υπουργείο υποδομών δε μπορεί να βγάλει την ουρά του απ’ έξω. Εντάξει, ο κ. Καραμανλής ήταν αλλού. Άλλωστε αν του αφαιρέσει κανείς το όνομα δε μένει και τίποτα. Αν ο κ. Μητσοτάκης τον αποσύρει θα έχει κάνει κάτι… αν μπορεί βεβαίως. Ομοίως ο κ. Τσίπρας πρέπει να πράξει αναλόγως με τον κ. Σπίρτζη, στον οποίο δε μπορεί να φορτώσει κανείς το τραγικό συμβάν αλλά σχεδόν πέντε χρόνια υπουργός μεταφορών, έπρεπε να είχε καθαρίσει συνολικά το ζήτημα της τηλεδιοίκησης γιατί σαν μηχανικός και πρώην πρόεδρος ΤΕΕ δεν έχει απλά επίγνωση των συμβάσεων αλλά γνωρίζει «που γεννά η κότα..». Κατά τα άλλα σε κάθε τραγωδία το τελευταίο μέρος είναι η κάθαρση. Αν ισχύουν οι δηλώσεις του κ. Γεραπετρίτη, που πριν από λίγο άκουσα, τότε «τα νταούλια στο Χαρβάτι κι ο χορός στα Μέγαρα». Η μόνη εγγύηση για ασφαλή κίνηση τρένου είναι οι κανονισμοί και η πιστή τήρησή τους από ένα άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό και ο μόνιμος έλεγχος. Όσοι μπλέχτηκαν με το τρένο τα τελευταία πολλά χρόνια, τα έκαναν θάλασσα. Πιάσαμε τα 15 δις. Και ακόμα δεν τελείωσε η ΠΑΘΕ, όταν η Σερβία θέλει 2.2 δις για πλήρη εκσυγχρονισμό ώστε να αποτελέσει μέρος του άξονα Θεσσαλονίκη – Μόναχο. Αυτή η ξεφτίλα μέχρι που θα φτάσει?
iatpan@hotmail.com
